top of page
webfoto+2+-+4+Seizoenen+-+Samir+Calixto+Ko

© Robert Benschop

​

4 SEASONS

 

Genomineerd voor een ZWAAN als beste dansproductie in 2013

 

Première: 2 februari 2013

Tour: najaar 2013 - voorjaar 2014

Reprise Tour: herfst 2015

 

Muziek: "Le Quattro Stagioni" - A. Vivaldi

Dansers: Samir Calixto, Irena Misirlic (2013) /

Karyn Benquet (2013-14) / Ewa Sikorska (2015)

Lichtontwerp: Bas Vissers

Kostuumontwerp: Jookje Zweedijk

Geluidsontwerp: Harmen Straatman

Geproduceerd door Korzo Producties

 

4 Seasons volgt Calixto's onderzoek naar thema's als vergankelijkheid en transformatie, terwijl het mijlpalen van het klassieke muziekrepertoire nadert. Door in de levendige en tijdloze essentie van Vivaldi's meesterwerk te duiken, trekt de choreografie een parallel tussen de notie van seizoenen en de leeftijden van de mensheid - de dageraad en schemer van de beschaving volgens veel oude filosofieën. Hier worden twee dansers uitgedaagd om deze ideeën op te nemen in het omgaan met de muzikale slagkracht. Het resultaat is een choreografie waarin de uitbundigheid van de barokke compositie een contrapunt vormt voor het collectieve gevoel van leegte van de afgelopen tijd.

 

 

Van de pers:

 

"Calixto's danstaal is in eerste instantie erg technisch. Het streeft naar perfectie en elke beweging is extreem schoon en gecontroleerd. (...) Wendingen, sprongen, sensuele bekkenbewegingen, lange lijnen getrokken door hun vloeiende ledematen; het publiek wordt er door overweldigd door veel schoonheid.

Dance Europe Magazine

 

 

"Virtuoze getijden: Een spannende dialoog ook tussen muziek en dans, want op momenten dat de muziek versnelt houden de dansers hun passen in, om de beweging weer op te pakken als de muziekcompositie zich naar binnen keert."

Theaterkrant.nl

​

​

"Huiveringwekkend mooi"

Danspubliek.nl

 

 

“Calixto kiest er echter voor om de dans zijn eigen verhaal te laten vertellen; dit resulteert in een prachtige combinatie van dans, muziek en beeldtaal (…) Deze momenten, mede dankzij de expressieve uitvoering, zorgen er vaak voor dat je je adem inhoudt (…) een perfecte balans tussen danstechniek en expressie. "

Cultuurbewust.nl

 

 

 

Juryrapport / Zwaan-nominatie 'Meest indrukwekkende dansproductie' 2013:

 

“Met 4 Seasons op de gelijknamige muziek van Vivaldi legt acteur/danser Samir Calixto de lat zeer hoog in zijn nog jonge carrière als choreograaf. Niet alleen roept deze Music for the Millions hooggespannen verwachtingen op bij het publiek, maar ook houdt de kenner zijn hart vast voor de tomeloze energie van deze compositie. En juist die nagenoeg eindeloze stroom gebruikt Calixto om zijn dansvocabulaire gedurende de voorstelling te beïnvloeden en te ontwikkelen. Zo maakt de onvermijdelijke uitputting zich meester van de twee dansers en verandert het bewegingsidioom van academisch technisch naar rauw en aards. Samir Calixto deinst er niet voor terug om die dans zijn eigen verhaal te laten vertellen. Namelijk van een relatie die ook alle stadia van de seizoenen doorloopt. En zo lost deze bijzonder fraaie en gedurfde vertaling van de Vier Jaargetijden ook alle verwachtingen in. "

 

 

 

De menselijke seizoenen doorstaan ​​- op zoek naar het verloren goud.

tekst door Samir Calixto

 

Cycli lijken het ritme van elke levensvorm te bepalen, aangezien de natuur onvermoeibaar haar processen van geboorte en dood in de loop van de tijd herhaalt. Oude culturen geloofden dat de seizoenen niet alleen werden weerspiegeld in wat zichtbaar is, maar ook als metafoor dienden voor transformatieprocessen op het pad van elk levend wezen - inclusief het menselijk ras. Hindoeïstische, Griekse, Maya- en andere beschavingen geloofden dat de mensheid, net als de seizoenen, lange cycli doorkruist tussen zijn hoogtepunt en zijn verval. Hesiodus spreekt bijvoorbeeld in zijn Werken en Dagen over de ‘tijdperken van de mens’, en associeert deze periodes met metalen: goud, zilver, brons en ijzer. Het eerste is het hoogste punt op de transformationele rang van de mens. Ondanks deze oude overtuigingen hebben de meeste moderne beschavingen de neiging om te negeren dat ze onmiskenbaar verbonden zijn met de vooruitgang van de natuur, en lijken ze zich niet bewust te zijn tijdens hun eigen evolutieproces.

Deze relatie tussen de mens en het kompas van de natuur is door de eeuwen heen een eindeloze bron van inspiratie geweest voor kunstenaars, maar er zijn maar weinig werken die deze verbinding zo levendig weergeven als Vivaldi's The Four Seasons. Deze muziek - een meesterwerk dat massaal wordt geëxploiteerd in commercials, films, enz. - werd ooit als baanbrekend beschouwd. Het nam op zijn manuscript een reeks seizoensgebonden sonnetten op die elke muzikale regel zouden begeleiden (waarschijnlijk geschreven door Vivaldi zelf) en presenteerde een bijna ongekende connectie tussen verbeelding, muzikale gebaren en narratieve dimensie.

In feite zijn er maar weinig werken zo gekoesterd als dit, en juist in zijn tijdloosheid en universaliteit ligt de kern van deze choreografie. Hier, gesteund door de kracht van de muziek, sta ik vast in mijn overtuiging dat geen enkele vorm van leven immuun is voor verandering - want er is geen vreugde in de lente zonder de beproevingen van de winter. Na het mislukken van de apocalyptische voorspellingen van vorig jaar, kunnen we net zo goed geloven dat we in plaats daarvan het absolute einde naderen van de sluiting van een cyclus, misschien weer op weg van de roestige ijzeren rijken naar de eerste glimp van een gouden tijdperk. De tijd zal het leren.

Dans is het voertuig dat hier is gekozen om dit onderwerp te verkennen en, als een steeds veranderende kunstvorm, heeft het de kracht om deze levensreis te belichamen. De blijvende oefening van het bestaan ​​wordt nagespeeld door de confrontatie tussen muziek en beweging. In dit stuk drukken we de wens uit om toegang te krijgen tot een energie die primordiaal is en de vruchten van onze intense ervaring te delen.

Vanavond nodig ik je uit om een ​​duik te nemen in ons zicht op Vivaldi's pure uitdrukking van de manifestaties van de natuur, van de kleinste organismen tot het grote onzichtbare - een ode aan het onverbiddelijke gevoel van vergankelijkheid van het leven.

 

bottom of page