BRAMATO

 

​

Commissie voor Collettivo MoDem / Compagnia Zappalà Danza

​

Première: 5 maart 2017 - Scenario Pubblico - Catania / Italië

​

Dansers: Camilla Montesi, Francesca Conti, Ludovica Messina, Martina Auddino

Licht- en geluidsontwerp: Samir Calixto

Muziek: V. Bellini / CW Gluck

​

​

' Si finisce coll'amare la propria brama, invece dell'oggetto bramato' .

('Uiteindelijk is het het verlangen, niet het gewenste, waar we van houden.')

Friedrich Nietzsche - Voorbij goed en kwaad

​

 

Choreograaf Samir Calixto heeft een werk ontwikkeld dat zich richt op het onthullen van de tijdloze aspecten

van dans door de botsing tussen iconische culturele referenties en de meest primaire kenmerken van onze

bestaan. Klassieke muziek, literatuur, spiritualiteit en filosofie zijn elementen die vaak een

sterke aanwezigheid in zijn werken. Voor deze speciale opdracht in Catania zet Calixto de zijne voort

onderzoek naar een universum waar dans de staat van vergankelijkheid weerspiegelt die inherent is aan onze mens

staat. Door geconfronteerd te worden met een sterk muzikaal en choreografisch kader, worden de dansers geleid

om hun hele wezen op het podium te betrekken door zich te verdiepen in een choreografie die een

compromisloze kruising tussen muzikaliteit en intense lichamelijkheid. In dit proces is de mensheid dat

onthuld op het podium en onze eigen kwetsbaarheden, zwakheden en schoonheid blootgelegd.

 

​

​

 

UIT DE PERS:

'Kwetsbaarheid, kwetsbaarheid en schoonheid zijn de elementen die Bramato kenmerken, de creatie van de Braziliaan - maar sinds 2004 actief in Nederland - Samir Calixto, om de vergankelijkheid weer te geven die inherent is aan de menselijke conditie. De vier danseressen worden ondergedompeld in een atmosfeer van de schepping van de wereld, het zijn oerwezens, aanvankelijk alleen, overspoeld door een intensiverende warme gloed van bijna verblindende lichten die alleen zichtbaar zijn op hun rug, langzaam bewegend, met armbewegingen die iets aangeven dat boven ligt. Lichamen op zoek naar hun eigen leven. Vervolgens vormen ze een pulserende eenheid tussen hijgen en een crescendo van snelheid en energie waarin het ritme abrupt ophoudt, de groep verstrooit en alleen de zware ademhaling overblijft als een stroom gecreëerd door de tijden van hun leven. We bevinden ons in een landschap van siderische geluiden, van stemmen en geritsel, van engelenstemmen, barokke melodieën, vermengd met muzikale gevoeligheid door Calixto, wiens choreografie voor onze ogen een breekbaarheid in het vocabulaire onthult, met sequenties die smaken naar déja vu. '

Sipario.it

​