DIE SCHÖNE MÜLLERIN

 

Opdracht voor Dance Company Theater Osnabrück

​

Première: 22 april 2018 - Emma Theater - Osnabrück / Duitsland

​

Muziek: Franz Schuberts 'Die Schöne Müllerin'

Sopraan: Gabriella Guilfoil

Piano: Florian Appel

​

Dansers:

Ohad Fabrizio Caspi, Cristina Commisso, Neven Del Canto,

Marine Sanchez Egasse, Lennart Huysentruyt, Ayaka Kamei, Oleksandr Khudimov,

Vincenzo Rosario Minervini, Katherina Nakui, Saskia de Vries, Rosa Wijsman,

​

Licht, kostuums en decorontwerp: Samir Calixto

Repetitiedirecteur / Choreograaf-assistent: Leonardo Centi

​

 

Choreograaf Samir Calixto heeft de afgelopen jaren een werk ontwikkeld dat zich richt op het onthullen van de tijdloze aspecten van dans door de botsing tussen iconische culturele referenties en de meest oerkenmerken van ons bestaan. Klassieke muziek, literatuur, spiritualiteit en filosofie zijn elementen die vaak sterk aanwezig zijn in zijn choreografieën.

Na eerder aan Schuberts 'Winterreise' te hebben gewerkt, zal hij dit thema van de al even iconische liederencyclus 'Die Schöne Müllerin' van de componist aanpakken in een speciale commissie voor het Dansgezelschapstheater Osnabrück, waarmee hij zijn onderzoek naar een universum waar dans de intrinsieke toestand van vergankelijkheid weerspiegelt aan onze menselijke conditie.

Door het verhaal van de tragische liefde van een jonge man, geïllustreerd door het gedicht van Wilhelm Müller, te overstijgen, duikt Calixto's kijk op de beroemde cyclus in de kern van de zogenaamde 'Schubertiaanse' geest: zijn kwetsbaarheid, zijn emotionele intensiteit en zijn melancholische aard. In deze choreografische interpretatie zal de muziek zowel toeschouwers als uitvoerders meenemen naar het ongrijpbare rijk van herinneringen. De herinnering wordt zo, door de muzikale geest van Schubert, het dichtst bij ons idee van 'thuis'. In plaats van een werkelijke ruimte, verwijst het concept van thuis hier naar een plek die kortstondig, onaantastbaar, onbereikbaar en dus alleen toegankelijk is via hersenschimmen van lang voorbije tijden.

In deze nieuwe choreografie wordt de aanwezigheid van de zanger de belichaming van diepe herinneringen, terwijl dans de emotionele turbulentie manifesteert die onder Schuberts poëtische muzikale lijnen loopt. Door geconfronteerd te worden met een sterk muzikaal en choreografisch kader, zullen de dansers ertoe worden gebracht hun hele wezen op het podium te betrekken door zich te verdiepen in een choreografie die een compromisloze kruising voorstelt tussen muzikaliteit en intense lichamelijkheid. In dit proces wordt de mensheid op het podium onthuld en onze eigen kwetsbaarheden, zwakheden en schoonheid blootgelegd.