WINTERREISE TETRALOGY

 

 

Première data:

NÉVÉ (deel I) - 21 januari 2010

FIRN & GLETSJER (delen II en III) - 17 februari 2011

VOLLEDIGE TETRALOGIE (inclusief NUL KELVIN - Deel IV) - 31 januari 2012

​

Muziek: Winterreise - Franz Schubert

 

Concept, choreografie: Samir Calixto

Prestaties: Samir Calixto, Isabelle Chaffaud, Denise Cecchi

Piano: Rudolf Jansen

Tenor: Eyjólfur Eyjólfsson

Installatie, Decorontwerp: Wilma Marijnissen

Kostuums: Jookje Zweedijk

Lichtontwerp: Bas Vissers

Producent: Korzo Producties

 

* Perfomers op versies 2010/2011: Harm Huson & Valérie Guillorit (Voice); Henk Mak van Dijk & Hans Schellevis (Piano)

 

​

Programmatekst door Samir Calixto

 

De Winterreise Tetralogy is het resultaat van een langdurig onderzoek naar het meesterwerk van Franz Schubert. Het is opgevat als een vierdelig stuk dat beweging, kunstinstallatie en livemuziek op gelijk niveau combineert.

Oorspronkelijk toont Winterreise de reis van een gedesillusioneerde man die uit wanhoop besluit door de meest barre winterlandschappen te dwalen. Het is geschreven door een dichter die in staat is om sterke emotionele inhoud te passen in ogenschijnlijk eenvoudige poëzie (Wilhelm Müller), en een componist die op 31-jarige leeftijd een bijna chronisch verdriet, gekoppeld aan een slechte gezondheid, zo vroegtijdig zou doden. Ze waren zonen van de romantiek, een periode die ook werd gekenmerkt door de opkomst van het existentialisme in de filosofie. Deze existentialistische beweging verwees naar de verwarring en desoriëntatie van de mens tegenover een absurde en zinloze wereld. Het was ook een reactie op de toegenomen druk van sociale, religieuze en morele krachten die het individu in een valkuil van pijnlijke dualiteiten plaatsten, in een bijna vernietigende tegenstelling tussen subjectiviteit en objectiviteit.

Vreemd genoeg (of niet) is er sindsdien weinig veranderd aan de menselijke strijd met het bestaan; hetzelfde gevoel van ontkoppeling en onvolledigheid achtervolgt nog steeds het leven van de hedendaagse mens, en vaak wordt er in hem een ​​'symbolische winter' opgevoerd. Hij stelt zichzelf voor alsof hij bevroren is in gesmeede concepten en patronen, terwijl hij wordt gebombardeerd door onmiddellijke beloften van geluk. Alleen een diepgaande reis door emotionele, fysieke en mentale landschappen kan transformatie teweegbrengen. Maar zoals de hele cyclus van Schubert laat zien, is het een zoektocht vol obstakels, pijnlijke confrontaties en onzekerheden. En dat is de kern van deze voorstelling.

In dit project wordt de mens niet gezien als een object dat wordt gemanoeuvreerd door het lot of de natuur, maar vooral als degene die verantwoordelijk is voor het veroorzaken van significante veranderingen in zichzelf en alles om hem heen. Interne transformaties reflecteren op de buitenwereld, maar ook natuurlijke gebeurtenissen kunnen invloed hebben op iemands leven. Deze relatie van mede-afhankelijkheid is circulair; wederzijds en twijfelachtig; duidelijk maar onduidelijk. Dit idee is een van de bulldozers achter deze Winterreise.

In tegenstelling tot het verkeerd geïnformeerde idee dat de Winterreise een pessimistische uitdrukking is van een kwellend genie, probeert de voorstelling ook enkele aspecten aan het licht te brengen die maar weinigen durven te voorzien in donkere wateren en in donkere tijden: het vermogen om te verlaten, om te leren , om te overleven en te transformeren. In tijden waarin melancholie, eenvoud en schoonheid (niet noodzakelijk esthetiek) bijna als obsceniteiten klinken, nodig ik geïnteresseerden uit om te ontdekken wat er achter de droevige en ogenschijnlijk gruwelijke tonen van Schubert ligt.